İnsan İlişkileri Üzerine Volüm 2: Selfish Love, Selfish Self(veyahut kafamdan geçtiği gibi yazılar)

Bencilim, bencillsin, bencil. Her ne kadar bunu reddetsek de, değiştirmeye çalışsak da durum bu. İnsanın içine işlemiş bu bencillik, doğasında var önce kendi çıkarını korumak, onu suçlayamazsın da. Sonuçta öncelikli amacı hayatta kalmak, hayatta kalmak olmalı da, çünkü(en azından bence) her insan bir değerdir ve bu değerler herhangi bir fikir, bir toprak parçası için feda edilmemeli...

...Eğer bir ütopyada olsaydık. Ancak fikirlerin savunması için savaşılması gereken bir dünya bu, ve fedakarlıklar gerekiyor, ancak doğası gereği bencil olan insan da fedakarlığı başkasının yapmasını istiyor haliyle. Tabii bir insana bu fikirlerin veya toprakların onun fedakarlığıyla ırkının gelişmesini sağlayacağını(ırk derken, homo sapiens sapiens hani) söylerseniz durum değişiyor.

Yine de, belki de bencillik değerim normalin üstünde olduğundan kendimi feda edesim gelmiyor. Ancak bu durumumu normal karşılamamı sağlayansa bencilliği her yerde görmem. Bencilliği başarısıyla diğerlerini ezmeye çalışan çalışkan öğrencide, diğerlerine yaptığı şakalarla üstünlüğünü ilan eden haylazlarda, hatta kendini "aydınlanmış" olarak niteleyen keşişlerde bile görüyorum. İnsanın bana kalırsa bir şekilde üstün olduğunu bilmeye ihtiyacı var, diğerlerine karşı bir avantajı olduğunu bilmezse maça yenileceğini bilerek bir takımdan farkı da olmaz pek, moral bakımından çöküntüyle yenilgiyi kaybeder.

Tabii bu bencillik ve açgözlülüğün gittikçe normalleştiği bir dünyadayız. Temeli bir kişiyi "sahiplenmek" olabilecek aşka "asil" bir duygu gözüyle bakılmasını ben anlayamıyorum. "Sonuçta ortada o kişiye sahip olmak var bir nevi, nasıl böyle bir şey tamamiyle karşılıksız sevgiye dayalı olan arkadaşlıktan daha kutsal olur?" diyesim geliyor. Ancak şöyle de bir gerçek var ki insan bu sahiplenme isteğini isteyerek yaratmıyor. O yüzden onu suçlayamayız.

Peki bu durumda ne yapmalı bu yeni yönünü keşfeden(veya zaten bilen ve bu bilgiye göre hayatında bir şeyi değiştirme kararı alan)? Toplumun hatalı olduğunu düşünüp kendi çıkarına mı yönelmeli? Benim fikrim(her ne kadar konu hakkında bilgim kısıtlı olsa da) içindeki bu bencilliği azaltmaya çalışmak olmalı. Her ne kadar insanın kendi çıkarlarını bir yere kadar koruması mantıklı olsa da, birliğin çıkarlarını öne koymak daha memnun edici sonuçlar verecektir. Ancak bunun anlamı tamamen bir kendini feda etme konuma gelmek olmamalı da, ikisinin arasındaki dengeyi kurmaksa kişiye kalıyor.