Sevgi. Nefret. Birbirine tamamen zıt olan ve insanlara karşı hissedilen duygular. Onları gördüğümüzde, onlar bir şey yaptığında hissettirdikleri duygulardır ilişkilerin temeli.
Peki ilişkiler neden var? Benim düşüncem, ilkel insanların yardımlaşmasının ilişkileri başlattığı. Zaman ve insan zekası ilerledikçeyse, ilişkiler karmaşıklaştı. Ancak elimde bunu kanıtlayacak bir kanıt yok, konumuz da bu değil. Konumuz ilişki kurdukça insanın diğerleriyle kurduğu "bağlar".
Nedir ve neden oluşur bu bağlar? Benim düşüncem, insan başkalarıyla ilişki kurup, onların yanında durdukça, onlara alıştığından dolayı oluştukları. Diğerlerinin davranışlarına da alışır bence, diğerleri beklediği ve alıştığından farklı bir hareket yaptığındaysa oluşan bağ, az da olsa hasar görür. Ancak diğerleri var olduğu sürece o bağlar da oradadır ve insan ilişki kurmaya devam ettikçe o bağlar hasar görür, güçlenir, belki de renk değiştirir. "Bağ Renkleri" ve "Renk Değiştirmek"ten kastettiğimi şöyle anlatabilirim: X kişisi Y kişisiyle tanıştığında bağ oluşturmaya başlar, onun hareketlerine alışıp ondan beklentileri oluştukça bağın rengi de belli olur, eğer X ve Y'nin karakteri uyuşmuyorsa o bağ gittikçe "kırmızı" bir renk alır, ancak benzer X ve Y benzer karakterleri sahipse, ortak ilgi alanları varsa bu bağ "mavi" renk alır. Renklerle ne sembolize etmeye çalıştığım anlaşılır hale geldi sanırım. "Renk Değiştirmek"ten kastettiğimse şudur: Bu X ve Y'nin mavi renkte bir bağ kurduğunu farz edelim. Ancak Y beklenmedik hareketler yapmaya başlarsa, bağ hasar görecektir. Hasar gördükçe, X'in Y'ye tepkileri de her ne kadar istemese de değişecektir. Bağ belki de kırmızı renge dönecek, X için Y'yi görmek, onunla konuşmak, acı, üzüntü, hatta nefret veren bir hale gelecektir. Ancak o bağ yine orada duracak, mavi renge dönme olasılığı hep var olacaktır.
Ancak o bağın kopması insana asıl acıyı verendir. Bağ neden kopar? Kişi, alıştığı kişiden ayrılırsa kopar. İster ölüm olsun, ister farklı bir yere yerleşme, alıştığı kişinin dönme olasılığı tamamen kaybolursa, bu kişi için korkunç bir acı kaynağı olur. Bağların hasar görmesinden daha acı vericidir bu, çünkü tamir olasılığı kalmamıştır, artık o bağ tekrar kurulamayacaktır, alışkanlığa geri dönülemeyecektir. Bu yüzdendir ki genç yaşlarda aileden ayrılmak zordur, bu yüzdendir ki bize yakın birinin ölümü acı vericidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder